Ken je de animatiefilm ‘Inside Out’ van Pixar?
Het leven van het hoofdpersonage Riley komt op zijn kop te staan als haar vader een nieuwe baan krijgt in San Fransisco. Net als ons allemaal wordt Riley geleid door haar emoties : Vreugde, Angst, Woede, Afschuw en Verdriet. De emoties (die uitgebeeld worden als ‘sub-personages’) leven in het Hoofdkwartier, het controlecentrum in het hoofd van Riley. Vanuit daar adviseren zij haar in het dagelijkse leven. Maar als Riley en haar emoties zich met moeite proberen aan te passen aan een nieuw leven in San Fransisco, breekt er chaos uit in het Hoofdkwartier. Ondanks dat Vreugde, de belangrijkste en grootste emotie van Riley, de zaken positief probeert te houden, vindt er een conflict plaats tussen de emoties over hoe omgegaan moet worden met een nieuwe stad, huis en school.
Net zoals Riley willen wij ons allemaal in elke situatie ‘goed’ voelen en Vreugde laten overheersen. Maar alle andere emoties zoals Angst, Woede, Verdriet, Afkeer, Teleurstelling, Frustratie, Eenzaamheid, Onrust,… willen ook hun plaatsje opeisen en zich niet door Vreugde laten wegduwen. Als zij zich verdrongen voelen door Vreugde, gaan ze eens zo hard hun plaats opeisen.
Als je je in een situatie bevindt waar je overrompeld wordt door emoties, dan snak je vaak naar Rust. Als je weet dat emoties altijd in beweging zijn, is het onwaarschijnlijk dat je daar ooit Rust in zal vinden. Waar je eigenlijk écht naar verlangt is Vrede. Vrede is een staat waarin conflict afwezig is. In een staat van Vrede is er bijvoorbeeld geen conflict tussen Vreugde en Afkeer of Vreugde en Teleurstelling. Alle emoties leven vredig met en naast elkaar en hebben ieder evenveel recht op plaats en ruimte.
De oorsprong van je emoties
Als klein kind (0 – 7j) ervaar en beschouw je de wereld alleen vanuit je gevoel.
Het gevoel van een klein kind selecteert alle impulsen op één filter :
Men houdt van mij of Men houdt niet van mij
Als anderen (vader, moeder, broer, zus, oma, opa, …) aan zijn/haar behoeften voldoen, krijgt het kleine kind het gevoel dat men van haar/hem houdt (gevoel van Liefde). Het kan zich ontspannen en hoeft zich verder geen zorgen te maken om te overleven.
Hoe belangrijk zijn jouw behoeften?
Met ‘behoeften’ worden niet alleen de primaire basisbehoeften zoals eten, drinken en onderdak bedoeld. Het gaat hier om universele basisbehoeften waar ieder mens recht op heeft zoals aanraking, liefde, gehoord worden, gezien worden, aandacht, begrip, bescherming, grenzen, warmte, geruststelling,…
Wordt er niet aan die behoeften voldaan, dan krijgt het kleine kind het gevoel dat men niet van haar/hem houdt (ontbreken van Liefde). Er ontstaat een spanning onder de vorm van een emotie (Verdriet, Frustratie, Schuld, Angst,…) die gericht is op overleven. Deze spanning/emotie die ontstaan is doordat de behoefte van het kleine kind niet werd aangevuld, wordt opgeslagen in de amygdala in onze hersenen.
Eckhart Tolle spreekt in zijn boek ‘De Nieuwe Aarde’ over ‘pijnlichamen’ die worden opgeslagen in dit deel van de hersenen.
Het gevolg van aanwezigheid of afwezigheid van Liefde
Al vlug leer je als kind dat bepaalde emoties getolereerd worden en andere emoties niet toegelaten zijn. Je past je aan aan de mogelijkheden die jouw omgeving jou kan bieden.
Er ontstaat een vernuftig systeem dat reageert op het aanwezig of afwezig zijn van Liefde.
→ Aanwezigheid van Liefde geeft ontspanning en een goed gevoel.
→ Afwezigheid van Liefde geeft spanning en een slecht gevoel.
Je groeit op, je wordt volwassen en je denkt ‘oef, ik heb het gehaald’ of je kijkt achterom met een verdrietig gevoel voor onvervulde verlangens.
Hoe dan ook en hoeveel moeite je ook doet om Vreugde of Vrede te beleven, de emoties die ontstonden als reactie op afwezigheid van Liefde, roepen om gezien te worden. Als je ze blijft wegduwen, krijg je het effect van een bal die je onder water wil duwen. De bal komt met eens zo veel kracht terug boven water. Met het onderdrukken en niet erkennen van je emoties, zal je telkens een gevoel van ‘overleven’ overhouden. Je voelt weerstand of verzet en voelt je gesloten en afgesloten van de stroom van het leven. Als de luiken gesloten zijn kan het zonlicht niet binnenkomen. Meegeven betekent innerlijke aanvaarding van wat is. Je staat dan open voor het leven.
Durven voelen
Jezelf helen en je hart openen voor het leven begint dus bij het DURVEN voelen.
Als volwassene kun je je eigen innerlijke kind helpen en aanmoedigen om te voelen wat het nooit heeft durven of mogen voelen. Jij bent nu de baas over wat jij mag, wil en kan voelen. Er is niemand meer buiten jezelf die daarover zeggenschap heeft.
Durven voelen doe je niet van de ene dag op de andere. Dit bouw je stilaan op.
Wat mij helpt om mijn gevoeligheid toe te laten is het lezen van bijvoorbeeld dit tekstje:
Doordat ik heb durven voelen, heb ik meer inzicht gekregen hoe mijn binnenwereld omgaat met de buitenwereld. Deze eerlijke communicatie met mezelf geeft me meer informatie over wat mijn ware Zelf nodig heeft en niet wat anderen van mij verwachten. En zo raakt mijn leven meer en meer uitgelijnd met mijn diepste wezen en durf ik stapsgewijs naar buiten komen met wie ik werkelijk ben.
Ik wil jou aanmoedigen om vandaag nog je kleine kind bij de hand te nemen en het gerust te stellen dat alles wat zich aandient oké is en vertel hem/haar hoeveel je van hem/haar houdt. Zo voelt jouw kind zich veilig en ontspannen om zich open te stellen voor wat het leven te bieden heeft.
Van Harte,
<3 Gerlinde